Gemlik Belediyesindeki soruşturma ve tutuklamalar devam ederken, geçtiğimiz hafta iki müdürün görevden uzaklaştırılması haberini gazetemizden okumuşsunuzdur. Görevden uzaklaştırılması kararı neden ve kimler tarafından nasıl alındığı haberinin sonrasında CHP Grup Sözcüsü Necdet Ersoy haberle ilgili açıklamada bulunmuş.

Belediyenin internet sitesinde yer alan ve CHP’li Ersoy’un açıklamalarına göre toplantı rutin olarak yapılmış. Toplantıda Gemlik’le ilgili sorunları masaya yatırmışlar. Parti ve belediye içindeki gelişmeleri de değerlendirmişler. Meclis üyelerinin toplantı yapması ve sorunları görüşmeleri gayet normal.  Anormal olan Başkan F.Güler il dışındayken toplantının yapılmış olması ve C.Güler’in toplantıya katılmamış olmasıdır. Bir başka konu da CHP Grup sözcüsü Ersoy’un başkanlığında toplanan CHP’li meclis üyelerinin neden partide toplanmadığıdır. Bilindiği gibi siyasi partilerde grubun başı ilçe başkanıdır. CHP’nin tüzüğüMadde 28  “İlçe Başkanı, ilçe çevresinde partinin temsilcisidir. İlçe yönetim kurulu’na, ilçe ve belde belediye meclisleri parti gruplarına başkanlık eder” denilmektedir. CHP tüzüğü madde 28 bu kadar açık olduğu halde, C.Güler neden toplantıya katılmadı? Toplantının zamanlaması, yeri ve ilçe başkanının katılmamış olması manidardır. CHP’liler bile bu toplantıyı anlamakta güçlük çekmektedirler. CHP içinde ve belediye içindeki rahatsızlığın önüne geçmek için CHP’li Ersoy açıklama yapma gereğini kendisinde hissetti ya da hissettirildi.

            Başkan F.Güler’in kendi isteği ile ya da acil olarak Ankara’dan dönmüş olması benim için o kadar önemli değil. Ancak, iki müdürün görevden uzaklaştırılmasına dair yazının zamanlaması önemlidir. Toplantıda görevden alma konusu konuşulmadığını varsayalım. (CHP’li Ersoy, görüşmediklerini belirtiyor.) Peki, o zaman Başkan F.Güler Ankara’dan döner dönmez, iki müdürün görevden uzaklaştırma kararını hemen neden imzaladı. Bilindiği gibi, Başkan F.Güler, iki müdürü görevden uzaklaştırmak istememişti. Başkan F.Güler, şimdi Asuman I ve Sinan K.’yı görevden uzaklaştırma yazısını imzaladı. Daha önce her iki müdüre uzun süre zorunlu izin kullandırılmış ve sonrasında Kurşunlu ve Umurbey irtibat bürolarında görevlendirilmişlerdi. Görev yerleri değiştirilen iki daire müdürü 657 sayılı kanun 137 nci maddesine istinaden görevlerinden uzaklaştırıldı. Madde 137 ne derseniz? “Görevden uzaklaştırma, Devlet kamu hizmetlerinin gerektirdiği hallerde, görevi başında kalmasında sakınca görülecek Devlet memurları hakkında alınan ihtiyati bir tedbirdir” hükmünü kapsıyor. 

            İhtiyati bir tedbir olarak görevlerinden alınan ve gazetemizde de yayınlanan her iki müdürün açıklamalarına da kulak vermek gerekiyor. Her iki müdürün “bizler verilen görevleri yerine getirdik, biz suçlu isek bize bu işleri yaptırma emrini verenler suçlu değil mi? Onlar niçin hala görevlerinin başındalar” şeklindeki sözlerinin üzerinde düşünmek gerekiyor. Zaten bu sözler kamuoyunda tartışılmaya devam ediyor. İsterseniz, CHP’li Meclis üyelerinin yapmış olduğu toplantıya dönelim. CHP grubunda ayrılık yaratılmak istendiğini belirten kişilerin belli zaman dilimlerinde yaptığı kulis çalışmalarını da biliyoruz.

            Her ay birkaç kez gerek meclis, gerekse ilçe ile ilgili kararları görüşmek üzere toplanan Gemlik Belediyesi’ndeki CHP Meclis Grubu, bu ay ki toplantıda da gündemdeki konuları görüşmüşler. Gündem dışında herhangi bir görüşmede bulunmamışlar. Halbu ki, toplantıya katılanlar, görüştükleri konuları en iyi şekilde biliyor. 29 Mart 2009 tarihinden bu yana CHP’li Meclis üyelerinin her ay düzenli olarak yapmış oldukları toplantılar gündeme gelmezken, F.Güler’in ve C.Güler’in katılmamış olduğu toplantı bu sefer niye gündeme geldi? Acil bir durum yoksa toplantı F.Güler’in olmuş olduğu bir ortamda neden yapılmadı? Hadi; toplantı yapıldı, diyelim. Uygarca tartışıp karara bağlayan CHP’li Meclis üyelerinin toplantısına grubun başı olan ilçe başkanı neden katılmadı?

DP’DE KONGRE HAZIRLIKLARI

DP ile ANAP birleşmesine rağmen, ne ANAP’lılar, DP’lileri ne de DP’liler, ANAP’lıları bir türlü kabüllenemedi. Mesut Yılmaz’la DP Lideri Hüsamettin Cindoruk’un anlaşmazlık içinde olduğunu ulusal gazetelerden öğrenmiş bulunuyoruz. DP’nin üst yönetimleri ile taban arasında da büyük bir sorun var. Referandumda bile DP’liler, Evet ve Hayır arasında ikiye bölünmüştü.

Evet’çi diyen DP’lilerin partiden ihraç edilmesi yönündeki DP üst yönetiminin tutumunu DP tabanı da eleştiriyor. Parti içinde yaşanan bu ve benzeri olaylardan sonra gözler Kasım ayında yapılacak olan kongreye çevrilmiş durumda. DP lideri Cindoruk kongrede aday olmayı düşünmüyor. Genel Başkanlık için Ergenekon  sanıklarından Mehmet Haberal ismi partiyi karıştırmış durumda. DP GİK üyelerinin çoğu "Yeter artık" diye tepki gösteriyor. AK Parti'nin Menderes ve Özal'a sahip çıktığına dikkat çeken DP’liler,  "Adamlar Menderes'i, Özal'ı sahipleniyor, biz de Ergenekon'u. Bunda bir terslik yok mu?” açıklamasını yapıyorlar. Haberal dışında ismi geçenler kim? Bu konuda da DP kulisinde birçok ismin adı geçiyor. Tansu Çiller ismini gündeme getiren DP’liler, DYP'yi, yani Kırat'ı 1991'de 'Kurtar Bizi Baba' diyerek iktidara taşıdıklarını hatırlattıktan sonra şimdi de 'Kurtar Bizi Ana' diyerek, Kırat'ı şahlandırmak istiyorlar. Tansu Çiller ismi tabanda karşılığını bulmuş olsa da Demirel başta olmak üzere birçok ismin karşı çıktığı ortada. Zaten Çiller’de birlik ve beraberlik sağlanmadan adaylığa sıcak bakmıyor.DP lideri olarak adları geçen TÜSİAD Başkanı Ümit Boyner ve TOBB Başkanı Rifat Hisarcıklıoğlu'nun, DP'de genel başkanlık yarışına katılacaklarına şahsen ben inanmıyorum. CHP’den istifa eden İlhan Kesici’nin ismi de Genel Başkan adayları arasında adı geçiyor. Kesici’nin merkez sağdaki liderlik şansını CHP'ye gittiği gün bitirdi. Hayırcı cephenin başrolünde oynayan CHP'nin içinde Evet’çi olarak yer alsaydı şansı yeniden olabilirdi. Bu konuda bir tek beyanı bile çıkmadı. Mütevazi bir kişiliğe sahip ve halkın içinde olan Süleyman Soylu’nun ismi tabanda karşılığı bulmuş olsa da derin DP’liler bu isme sıcak bakmıyor.

            İl başkanları arasında bu yönde belirlenmiş, tespit edilmiş veya arzulanmış ortak bir isim yok ama son dakika sürprizlerine de açık olmak gerektiğini biliyorlar. Siyasette bir saat bile uzun süredir. Şimdiden kimin aday olacağı kesinlik kazanmaz. Kulislerde isimler konuşulmaya devam edecek.

Başörtüsü meselesi Türkiye’de uzun süre tartışılan ve toplumsal bir travma haline dönüşen bir konudur. Yaklaşık 15 yıldır Türkiye’de yüksek öğrenim kurumlarında, başörtüsü yasağı gibi ciddi bir problem yaşanmaktadır. Dini kıyafete inanan kız öğrencilerin Türkiye’de üniversite eğitimi almalarına izin verilmemektedir. Bu durum görünüşteki hukuki yapısına rağmen aslında Türkiye’nin son dönem rejim yapısıyla ilgili olarak da politik bir problemdir. Bu problemin çözümü içinde herkes üzerine düşen görevi yapmalıdır.

            AK Parti ve CHP, başörtüsü sorununa anayasal çözüm ararken, YÖK erken davrandı. İstanbul Üniversitesi'ne gönderdiği yazı ile disiplin yönetmeliğine uymayan öğrencilerin dersten çıkarılmasını yasakladı. Yönetmeliğe göre sadece tutanak tutulacak. YÖK’ün bu kararı almasındaki olaya bir göz atalım. Her şey, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi'nde bir öğrencinin başörtüsü nedeniyle dersten çıkarılması ile başladı. Konu Yüksek Öğretim Kurumu’na intikal etti. YÖK'ten gelen yanıt ise türbanın önünü fiilen açmış oldu. YÖK, öğrencinin "disiplin yönetmeliğine aykırı" durumu nedeniyle sınıftan çıkarılamayacağını; çıkaran öğretim görevlisi hakkında soruşturma açılacağını duyurdu. YÖK'ün bu yanıtı İstanbul Üniversitesi Rektörlüğü'nce tüm öğretim görevlilerine dağıtıldı.

            YÖK’ün sevindirici kararından sonra üniversitelerde türban nasıl sorun haline gelmişti? Ontolojik kaynağını Kur’an’dan alan ve asırlardır bu topraklarda var olan başörtüsü, yasaklandığı ve ‘türban’ adını aldığı 1980′lerden bu yana Türkiye’nin değişmeyen gündem maddelerinden biri olmaya devam etti. 1950′li yıllarda Türkiye ilk kez başörtülü bir doktor olan Hümeyra Ökten ile tanışır. A.Ü. İlahiyat Fakültesi öğrencisi Hatice Babacan 1967 yılında başı örtülü olarak İslam tarihi dersine girer. Kürsüdeki hoca Prof. Neşet Çağatay, Babacan’ı farkeder ve “Hey sen! Sen başörtülü kız! Sınıfta bu kıyafetle oturamazsın. Ya başını aç ya da dışarı çık!” Gerilimin sürmesi ve genç kızın bir gün tartışma esnasında bayılması üzerine konu basına yansır. İlahiyat Fakültesi’nde öğrenci eylemleri yapılır. Bu eylem öğrenci eylemlerinin ilki olarak Türkiye tarihe geçer.12 Eylül darbesinin ardından İmam Hatip Liselerinde de ilk kez başörtüsü yasağı uygulanır. Başörtülü öğrencilerin yükseköğretim kurumlarında görülmeye başlandığı bu yıllarda YÖK, 20 Aralık 1980 tarihli genelge ile üniversitelerde başörtüsünü tamamen yasaklar. Başını Tıp Fakültesi’nde iken örten ilk öğrenci ise Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’ni birincilikle bitirmesine rağmen kürsüye çıkarılmayan Dr. Gülsen Ataseven’den hapis yatan ilk başörtülü yazar Şule Yüksel Şenler’e kadar birçok kişi mağdur edilir.

            İhtilal yönetiminin tasarrufuyla kurulan YÖK’ün  başkanlığını yapan Prof.Dr. İhsan Doğramacı, yasağın devam ettiği 1984 yılında, gerilimi düşürmek, başörtülü kız öğrencilerin okullarına devamını sağlamak amacıyla ara bir çözüm olarak “türban”ı teklif eder ve üniversitelere talimat verir. Türban kelimesi bu şekilde günlük hayatımıza girmiş olur. Türban kelimesinin anlamı ne derseniz? Saçı kapatan ama boynu açıkta bırakan, Fransızca kökenli türban kelimesi bundan sonra başörtüsü yasakları çerçevesinde sorunlaşan konuya adını verir. Bir anlam kayması yaşanır ve başörtüsünü modern şekilde bağlayan genç kızların örtüsü de yanlış bir adlandırmayla türban olarak telâffuz edilir.

 Türban sorunun çözümünden sonra bir ve iki üniversite dışında başörtü yasağı bulunmazken,  Başörtüsünün yasaklanması ve “sorun” olarak tekrar gündeme geliş tarihi ‘post modern’ diye tabir edilen 28 Şubat 1997 ve devam eden yıllardır. ANASOL-D Hükümeti’nin kurulmasıyla birlikte yasakçı tavır, genelgeler aracılığıyla ve başkanlığını Kemal Gürüz’ün yaptığı YÖK eliyle tüm üniversite rektörlerine iletilir, başörtüsü yasağının tavizsiz şekilde uygulanması istenir. 28 Şubat sürecine kadar benim de üniversitede okuduğum yıllarda başörtülü öğrenci ile başörtüsüz öğrenci yan yana oturabiliyor ve derslere girebiliyordu. Milli Güvenlik Kurulu’ndan “Kıyafet Kanunu’na aykırı olarak ortaya çıkan uygulamalara kesinlikle mani olunmalı” şeklinde bir “tavsiye” kararı ile başörtü yasağı üniversitelerde başlamıştır. Güvenlik güçleri üniversite kapılarında nöbet tutarak başörtülü öğrencilerin girmesine engel olmuşlardı. Öğrenci dayanışma derneği başkanlığı yaptığım dönemde solcu ve sağcı arkadaşlarımızla birlikte  herkes yasağa karşı direnmişti. Üniversitede okuyan öğrenciler birlik ve beraberlik içinde hareket etmişti. Sonuçta, sayıları azınlıkta olan belli kişilerin istediği olmuştu. Başörtü sorunu olmadığı halde neden başörtü sorunu yaratılmak istenilmişti? Bu soruları hep birlikte o yıl üniversitede okuyan herkes sormuştur.

            Başörtülü kızlar  ‘ya aç ya terk et’ baskısına maruz bırakılırken tartışmalar klişelerle, ezbere konuşmalarla yürütüldü bugüne kadar türban sorunu devam etti. AK Parti ve MHP sorunun çözümlenmesi için kanun değişikliğine gitti. CHP Anayasa mahkemesine giderek kararı durdurdu.  Sonrasında Referandumda CHP Lideri Kılıçdaroğlu başörtü sorununu çözeceklerini söyledi. Referandum sonrasında gözler CHP’de ve sorunun çözümlenmesi bekleniyordu.

            Eğitim eşitliği Anayasal haklarımızsa başı kapalı bir kız neden üniversite de okuyamasın? Bu anlamda 8 yıldır iktidar partisi olan AK Parti’ye de ciddi anlamda iş düşmektedir. Merhum Özal’ın 1984 yılındaki dik duruşunu hatırlatmakta fayda var.  Bir gün sonra üniversite sınavları vardır. Kenan Evren’in Cumhurbaşkanı olduğu dönemde Merhum Başbakan Turgut Özal’a sınav öncesinde başörtü ile ilgili soru sorulması üzerine Özal’ın, “Eğer yarınki üniversite sınavlarında başörtüsü yasağı uygulamaya kalkan görevliler olursa onların hakkında gereken yasal işlemleri yapacağız" demiş ve haber TRT ana haberde birinci olmuş ertesi gün yapılan üniversite sınavında birkaç lokal hadise dışında yasak uygulanamamıştı. Bu konuda hükümetin ciddi kararlılık içinde olması ve yasağa karşı olduklarını kesin dille belirtmeleri gerekiyor.

            Anayasa’da dini inanca saygılı olunmasını da hedefler. Anayasa’ya göre Türkiye Cumhuriyeti insan haklarına saygılı bir devlettir (2.madde) ve insan hakları üzerine kurulmuştur(14.madde). Anayasa ayrıca “herkesin ihlal edilemez ve vazgeçilemez doğal temel haklara ve özgürlüklere sahip olduğunu” da ifade eder(12.madde). Özellikle 24. madde din ve inanç özgürlüğünü garanti altına alır. Bu kuralın arka planın ışığında şunları söylemek mümkündür; her yetişkin insan kıyafetini seçmekte özgürdür ve bu özgürlük kişinin dini inancına göre kıyafetini seçme özgürlüğünü de içerir. Anayasa’nın önemli prensiplerinden biri “yasa önünde eşitliktir”. Bu, şu anlama gelir: “ dini ne olursa olsun tüm insanlar yasa önünde ayrım yapılmaksızın eşittir” ve “devlet otoriteleri tüm işlemlerde yasa önünde eşitlik prensibiyle uyumlu olarak hareket etmek zorundadır.” Ve Anayasa “hiç kimse eğitim hakkından yoksun bırakılamaz” der (42.madde).

            Sonuç olarak, başörtüsü yasağı bir insan hakları ihlalidir. Dünyanın gelişmiş hiçbir ülkesinde böyle bir yasak olmaz. Başörtüsü sorunu YÖK tarafından kısmen çözümlenmiş olsa da yasak devam ediyor. Türk üniversitelerinde uygulanan başörtüsü yasağı yasalarla ilgili değil politikayla ilgilidir. Üniversitelerde türban sorununun çözümlenmesi için Merhum Özal’ın Başbakanlık görevinde iken söylediği gibi, siyasi partiler başörtü konusunda iradelerini  ortaya koyması gerekiyor. Türkiye Anayasası’nın da belirttiği gibi insan hakları vazgeçilmezdir. 18 yaşına gelmiş bir bayanın nasıl giyineceğine karışmak kimsenin haddi değildir.